Hennephuis Oudega

Zelfvoorzienend wonen in het hennephuis in Oudega

De geur van natuurlijk bouwmateriaal hangt rond in mijn nieuwe huisje. Mijn huisje voor één nacht. De wind blaast door het riet en de zon schijnt voorzichtig zijn licht op het meer. Ik kan de geur niet precies plaatsen, maar wel helpt het mij om te aarden. Iets dat voor mij altijd van belang is wanneer ik op een voor mij nieuwe plek ben.

De sfeer is hier goed. Het is niet dagelijks dat ik iemand ontmoet die net zijn nieuwe zeis aan het uitproberen is. Ik ben aangekomen in Friesland en even helemaal weg. Wanneer je de afsluitdijk achter je laat geeft dat als vanzelf een gevoel van vernieuwing. Dat is deze keer niet anders. Huub heet mij welkom en zegt dat ik alvast het huis binnen kan lopen. Hij komt er zo aan, voor een kop koffie.

Wat een huis en wat een ruimte. De vlakte van het polderlandschap heeft niet persé mijn voorkeur. Maar de meren, het slingerpad over de dijk en het rijden door de kleine dorpjes naar dit ‘hennephuis’ toe, wel. Het geeft een kick. Even een andere wereld, waar een andere mindset bij past. Na een goede kop koffie en een leuk gesprek kom ik aan bij het gastenverblijf, waar ik even tot mezelf kan komen en de opgedane indrukken rustig een plekje kan geven.

Wat is een hennephuis?

Een hennephuis is een huis waar hennep een belangrijk onderdeel is van het pand. Het werd in dit geval gebruikt in de muren en het dak. Ondanks dat hennep tot begin 20^ste eeuw een erg veel gebruikt product was, is het in de vergetelheid geraakt. De lijst van toepassingen van de plant is echter bijzonder indrukwekkend.

Van voeding tot touw, van bouwen tot medicijn. En van bodemverbeteraar tot duurzame vervanger van hout en papier.  En dan hebben we het nog niet over de psychoactieve effecten van cannabis gehad. Nu is hennep natuurlijk geen cannabis, juist om die reden. Het wordt nog wel eens door elkaar gehaald maar hennep heeft maar heel weinig thc in zich. Wat de psychoactieve stof in cannabis is. Zo weinig dat het geen effect heeft in die zin.

Hernieuwde interesse

De hernieuwde interesse in hennep komt niet uit de lucht vallen. Zoals zo vaak zijn er een scala aan redenen waarom we het weer willen gebruiken. De duurzame beweging is hier een stuwende kracht in. Grondstoffen worden schaars en om nog delen van de verschillende oerbossen in stand te houden zullen we goed op moeten letten hoe we ermee omgaan. Oude en nieuwe mogelijkheden worden afgewogen en daar is hennep dus een prachtig voorbeeld van.

Wat nog meer

Zowel Huub als Ester komen erg tevreden over, over hun creatie. Het is een project geweest waar vele jaren van voorbereiding aan vooraf zijn gegaan. Waar vele mogelijkheden de revue gepasseerd hebben. Het regenwater b.v. wordt zoveel mogelijk opgevangen en gefilterd via een rietfilter in de grond. Volledig natuurlijk, via de wortelsystemen van de planten die erop staan.

Opgeslagen in een put wacht het rustig tot het via de leidingen het huis binnen komen mag. “Water uit het waterleidingnet hebben we na de bouw niet meer nodig gehad”, zegt Huub. “We kunnen ongeveer 3 maanden zonder regen voort. Het water smaakt prima en de tests die uitgevoerd zijn, zijn ook positief. Geen medicijnresten of pesticiden in ons drinkwater”.

Voeten in de grond

Ester geniet er van om met haar voeten in de grond te staan. “De moestuin begint al wat te worden, al zijn er dit jaar erg veel slakken geweest. En die vonden, net als wij, de wilde asperges wel erg lekker. De planten moet je de eerste drie jaar niet oogsten dus hopelijk hebben zij de slakkenvraat overleefd. Het voedsel dat niet uit de tuin komt wordt vooral lokaal aangeschaft. Wie weet kunnen we op termijn wel het een en ander uitruilen”, zegt Ester.

Ritme

Het dagelijks ritme hier komt me ontspannen over. Er wordt geen wekker gezet en dat bevalt mij wel. Een lijstje aan taken, die is er altijd wel. Dus bang om je te vervelen hoef je hier niet te zijn. Maar al te veel druk zit er niet meer achter. Het moeten is eraf. Dat heeft vooral Huub genoeg meegemaakt toen hij nog een groothandel in watersportproducten had. “Heel veel werk en altijd maar doorgaan. Dat wilde ik niet meer.

En toen ik de zaak verkocht aan mijn zakenpartner hoopte ik daar vanaf te zijn. Maar waar ik achter kwam is dat daar meer voor nodig is. Je neemt jezelf namelijk gewoon mee. Innerlijke verandering heb je zelf te realiseren en daar ben ik mee aan de slag gegaan. Dat is goed gelukt. En toch merk ik ook vandaag weer, als ik met de zeis aan het oefenen ben, dat ik nog steeds op mijn grenzen te letten heb. Ik vind het allemaal veel te leuk!” Aldus Huub.

Ervaring

De ervaring die ik hier meemaak doet mij goed. De gesprekken gaan de diepte in en er is ruimte voor iedereen om zich te kunnen uiten. Dat staat me wel aan. Het is niet zo dat ik dit thuis niet heb maar er komt een rust en kalmte bij kijken die in het westen toch minder te vinden is. Bij het avondeten spreken we nog uit waar we dankbaar voor zijn. Wat volgens mij voor een ieder een goed idee is. Even stilstaan bij de wat je allemaal hebt. Het biedt perspectief.

Als na het eten de buurman aan komt lopen om het een en ander te bespreken is het tijd voor mij om naar het gastenverblijf te vertrekken. Even terug in mijn eigen energie en met een boek erbij. De ontspanning komt binnen en even later vind ik het welletjes. Morgen weer een dag, ik ga naar bed.

Een frisse ochtendduik

De dag begint goed. Het meer ligt er mooi bij en dus ga ik een verfrissende duik nemen. Ik hou mij in eerste instantie nog bezig met wat er allemaal op de bodem kan liggen en hoe koud het water wel niet is. Maar dat gevoel is snel weg en het lukt mij te ontspannen. Mijn hoofd wordt rustig en ik lig even uitgestrekt in het water zonder te bewegen. Een mooie start van de dag en als ik het water uit klim voel ik mij zo fit dat de dag snel mag beginnen.

Aan de slag

Ook Huub kan niet wachten om het veld in te gaan. Als een kind zo blij met zijn nieuwe hobby. Gras maaien, maar dan met de zeis. Voor de gelegenheid heb ik even opgezocht waar de zeis eigenlijk zijn herkomst vindt. En dan kom ik in centraal Europa uit. Vanaf ongeveer de 16^e eeuw tot de 19^e eeuw was hij in gebruik. Daarna kwamen er mechanische mogelijkheden die het werk makkelijker en lichter maakten. Wel is er eind 20^ste en begin 21^ste eeuw een kleine opleving geweest.

En juist daar profiteert Huub dan weer van. Hij geniet duidelijk en heeft de slag goed te pakken. “Dit wordt mijn nieuwe hobby”, zegt hij tijdens de koffie nog maar een keer. Ondertussen hebben Ester en ik de takken terug gevonden onder het hoge gras van het weiland. Ze zijn afgelopen voorjaar in hoopjes daar terecht zijn gekomen. Maar liggen nu verstrikt in en verstopt onder het gras en bemoeilijken het zeisen.

We maken er een mooie takkenril van. Die het liefst mag dienen als broedplaats voor egeltjes. Die op hun beurt dan hopelijk weer de plaatselijke slakkenstand kunnen doen slinken. Of het zal lukken weet Ester niet maar de takkenwand ligt er in ieder geval erg mooi bij. We planten nog vier bomen voordat de koffie gedronken gaat worden.

De pioniers podcast

Na de welkome pauze, al ver na het middaguur, gaan Ester en ik in gesprek. Voor de podcast en over hun project. De natuurlijke bouw van het huis is heel mooi maar het project is groter. Veel meer dan een duurzame woning alleen. De moestuin, het meer, de mensen. Het huis en de plaatselijke sfeer. Het is allemaal met elkaar in balans. En lukt dat even niet dan zijn Ester en Huub niet de beroerdste om dit evenwicht te herstellen.

Op bewuste wijze weet Ester dan ook de vragen van de podcast te beantwoorden. Zonder moeite, maar met een zekere mate van nuance. Er is duidelijk nagedacht over hetgeen er over haar lippen af komt. Want “duurzaamheid” is bijvoorbeeld een mooi woord, maar wordt ook te pas en te onpas gebruikt. Ester zit hier duidelijk niet voor de groene hype. Het is van binnenuit ingegeven en weerspiegelt het innerlijk leven.

Ik ben blij met de duidelijke verwoordingen. En hoop dat ik de plek, de mensen en het “verhaal” recht aan doe met mijn vragen. Voor mij is deze aflevering de eerste keer dat ik een gesprek opneem met iemand die ik eerder nog niet kende. Ik ben tevreden. Over de podcast, de gesprekken en het hele avontuur. 

Ik voel me verheugd en opgelaten dat de ontmoeting met deze mensen, deze pioniers, mij heeft kunnen voeden zoals ik hoopte. En zoals Ester over haar eigen avontuur ook al in de podcast benoemde, misschien nog wel meer. Ik voel vertrouwen dat ook ik ooit een plekje als deze creëren kan. Op mijn eigen manier.

Conclusie

Ik kom tot de slotsom dat er bij mijn pioniers niet zoiets als toeval in het spel was. Natuurlijk, als je op deze schaal bezig wilt gaan dan heb je financiële middelen nodig. En die waren aanwezig. Maar er is hier over alles nagedacht. Er is hier ontzettend veel werk en doorzettingsvermogen aan vooraf gegaan.

Maar vooral ook plezier gemaakt en er is genoten tijdens het proces. En nog steeds. Wanneer je een droom als deze realiteit wilt laten worden zul je de handen uit de mouwen moeten steken. Een zekere visie hebben en aanpassingsvermogen kunnen tonen zijn ook een vereiste. Maar vooral niet vergeten te genieten onderweg. Want ook in deze is het pad het doel. En op welke schaal je zelf ook wilt pionieren, dit zullen altijd belangrijke aspecten blijven.

Warm welkom

Bij deze nogmaals dank voor het warme welkom en het enthousiasme als vertellers van ondertussen veel vertelde verhalen. Het lijkt me duidelijk dat ik naar deze plek graag nog eens terug keer.

Luister hier naar de podcast met Ester over het hennephuis en alles eromheen. En neem ook even een kijkje op hun website.