Antieke spookpubs, robuuste kastelen en kathedralen. Spirituele hotspots als Glastonbury. Eeuwenoude megalithische bouwwerken. Ze hebben allemaal hun plek in mystiek Engeland.
Wanneer je op rondreis gaat naar Engeland dan weet je dat je een goede zak geld mee dient te nemen. Voor een simpel plekje op de camping ben je al een serieus bedrag kwijt. Maar ondanks de kosten is Engeland meer dan de moeite waard. Zeker voor mensen met een voorliefde voor historische gebouwen, mysterie en cultuur.
Londen
Op een rondreis door Engeland mag Londen natuurlijk niet gemist worden. Vooral “The City” trok mijn aandacht omdat dit samen met bijvoorbeeld Vaticaanstad autonome staten binnen landen zijn. Het is het financiële centrum van Europa. The City wordt ook wel “The Square Mile” genoemd.
Het heeft een volledig afwijkend bestuur van de rest van Groot-Brittannië en een eigen politie eenheid. Dat is opmerkelijk te noemen. Er is dan ook genoeg over te lezen en te zien in documentaires. Ad Broere heeft er bijvoorbeeld over geschreven in zijn boek “Geld komt uit het niets”. Je vind in de documentaire “Secrets in plain sight”, vanaf 2:51 uur meer over de symboliek achter “The Square Mile”,
Het ligt in het hartje van de stad en is ontzettend druk bezocht. Langs de prachtige rivier the Thames liepen Maya en ik oostwaarts vanaf st Paul’s Cathedral naar the Tower Bridge toe. Wat een intense drukte voor mensen als wij die normaal het liefst de rust van de natuur opzoeken. De bouwwerken, leuke authentieke (food)markets en stadsparken maken het bezoeken van de drukke stad toch erg de moeite waard.
Stonehenge, Avebury en Solsbury Hill
We hadden natuurlijk een heel ander doel in Engeland dan door grote steden heen te dwalen. Engeland staat voor bruine pubs met hoogpolig tapijt als vloerbedekking. Zodat de gemorste lagers van de avond ervoor je de volgende dag weer verwelkomen met een walm van ongenoegen. Het staat voor dorpjes met verscholen steegjes en schattige theehuisjes waar scones met clotted cream het menu domineren. Maar vooral gaat het over de spookverhalen van de plaatselijke stokoude pub. Of megalithische bouwwerken en de ieder jaar terugkerende graancirkels.
Kortom, er was genoeg te ontdekken voor ons. En hoe kan je beter in de sfeer komen, dan op buienradar te lezen dat het de komende 2 weken nog wel zal blijven miezeren. We hadden onze 2 dagen van zon al achter de rug. En dat is in deze julimaand op het Britse hoofdeiland natuurlijk meer dan genoeg. Inderdaad, regen zal je krijgen!
Het mocht de pret niet drukken. We bezochten de oudste spookpub van Engeland, beklommen Solsbury Hill. En na een prachtige wandeling door het glooiende landschap kwamen we aan bij Stonehenge. Deze indrukwekkende steenformatie heeft op zichzelf nog niets van zijn pracht verloren. Hij doet, volgens velen, al millennia dienst doet als kalender uit vroegere culturen.
Stroom aan toerisme
De stroom aan toeristen, uit alle streken van de wereld. En de zwaar georganiseerde toegang deden nogal af aan onze ervaring. In de buurt komen, laat staan de stenen aanraken, kan tegenwoordig niet meer. Je kan het vergelijken met de Amsterdam Arena. Zelfs de eerste ring zit zo ver van het doel af dat je liever een kaartje op de goedkopere 2e ring koopt. In ons geval was de 2e ring gratis. Dus dachten wij, laten we een toch als kostbare reis niet onnodig duur maken. Vanuit het weiland was Stonehenge ook prima te zien.
Graancirkels
Om de geringe teleurstelling te boven te komen hebben we voor een bijdehante maar vruchtbare optie gekozen. Graancirkels stonden ook hoog op ons lijstje om te bezichtigen. En de dag was nog niet voorbij. Mijn aandacht ging uit naar een gesprek dat op een paar meter afstand van ons gevoerd werd.
Het ging over een graancirkel die diezelfde ochtend gevonden was op nog geen half uur rijden. Zelf waren we niet met de auto. Gelukkig waren we wel zo bijdehand om te vragen of de desbetreffende vrouw ons erheen wilde brengen. Dit wilde ze best doen en ondanks haar wat warrige voorkomen gingen we er vol voor.
Tussen hoop en vrees
Het werd een autorit om nooit te vergeten. Verhaal na verhaal over haar avonturen met buitenaardse rassen die ze ontmoet had deden haar aandacht op zowel de route als het stuur totaal vervagen. We waren best geïnteresseerd in haar verhalen over de Pleiadians, haar gechannelde kunstwerken en de graancirkels. We werden pas echt stil van haar uitzonderlijke rijkunsten.
Een vol ingedrukt gaspedaal werd meer dan eens afgewisseld door een schokkerige remweg om vervolgens een U bocht te maken. Of er op de 80 weg nog verkeer van de andere kant aankwam leek bijzaak. En ook het toch heftige getoeter van andere weggebruikers werden als onnodig gestress weggewuifd.
Een klein uur, 2 hartverzakkingen en 6 keer draaien later kwamen we dan toch aan op de bestemming. Ons eerste aanzicht van een echte graancirkel werd een feit. Hoe vet is dat, een echte graancirkel! Die mocht op onze rondreis door Engeland niet missen.
Eindelijk, de graancirkel
Jammer voor ons was dat er nog steeds veel fout gaat in de communicatie tussen (professionele) graancirkel jagers en de boeren. Te vaak wordt het eigendom van de boeren met handen en voeten getreden. Waardoor er naast de afdruk van de graancirkels nog meer graan platgetrapt wordt. Sommige boeren worden furieus en jagen de enthousiastelingen hun veld af, zo nodig met geweld. Er heerst dan ook forse scepsis bij veel boeren over de herkomst van de cirkels. Er wordt nog steeds veel gedacht dat deze door mensen gemaakt worden. “Trash passing is het and nothing else!”
Gelukkig zitten er ook slimme ondernemers tussen die simpelweg om een donatie vragen om hun veld te betreden. Wij zijn het veld niet in geweest omdat de boer in kwestie er een was die zijn hooivork er gewillig bij pakte. Gelukkig voor ons was er een camperbusje waar we vanaf het dak de graancirkel konden bezichtigen. Ook werden er op dat moment drone opnamen gemaakt en mochten we live op het beeldscherm meekijken. Ondanks alles een ervaring om niet te vergeten en wat een gave formatie troffen wij aan!
Glastonbury, Bath & Shakespeare
We reizen af naar Glastonbury. Een stadje die zich het beste laat kennen als hippie community. Van over de hele wereld zijn er mensen met allerlei verschillende spirituele voorkeuren die zich hier gevestigd hebben. Het Glastonbury Festival is een jaarlijks festijn die veel kleurrijke types aantrekt. Het is wederom een stadje met oude kerkjes maar deze keer staat het ook vol met mystieke boekwinkels, yoga en meditatieruimtes en kristalwinkeltjes.
Na een paar uur rond waggelen door het centrum was het tijd voor een serieuze wandeling. Zo liepen we de heuvel op naar de Glastonbury Tor die goed uitzicht bood op het stadje. Met genoeg activiteiten achter de rug vervolgde we onze reis naar Bath. Een badplaats uit romeinse tijden. Gevoed door ondergrondse warmwaterbronnen ging men hier eens per week naartoe voor een goede opfrisbeurt.
Engelse Zomers
Tegen deze tijd begaven we ons al dagen achtereen in druilerig weer, waar een uurtje van opklaringen steeds werd afgewisseld door motregen. Er kwam nauwelijks een zonnetje door en de tent wilde niet meer drogen. Het maakt onze rondreis door Engeland niet makkelijker. De plaatselijke pubs werden dan ook veelvuldig bezocht. Ook de pubmeals werden meerdere keren uitgespeeld om maar wat warmte te kunnen vinden.
Dit alles weerhield ons er niet van om tussen de buien door naar Stratford-upon-Avon af te reizen. Om daar de geboorteplaats van alom geprezen schrijver William Shakespeare te bezoeken. Een leuk dorpje die geheel in het teken van toerisme is komen te staan door Shakespeare. Waar opvallend veel Aziaten een graantje van mee willen pikken.
Lancaster & the Lake District
Voordat we met de ferry vanaf Newcastle terug zouden varen naar Nederland gingen we nog even naar de noordoost kant van Engeland. In Lancaster wonen goede vrienden van mijn ouders en wacht een fijne droge slaapkamer op ons. Wat een fijne en welkome verassing hier in “de poort naar het Lake District”.
Het prachtige herenhuis van Joop en Lucy wordt op dat moment nog verbouwd, stukje bij beetje, kamer bij kamer. Ze zijn met hun 4 kinderen niet lang daarvoor hier komen wonen. Vanaf regio Londen en Joop is hard bezig zijn acupunctuur praktijk op te bouwen. In de weekenden zijn ze vaak in het Lake District te vinden. En dat is precies waar wij ook heen wilden.
Samen op pad
Samen met Joop, zijn dochter Elsa en haar vriendin reden we tot diep in het National Park. Totdat we bij het meer Ullswater aankwamen. Daar zetten we ons tent op en gingen we samen aan de wandel. In het Lake District waan je je weer in een compleet andere wereld. Meren, bergen en stoffige oude, maar gezellige pubs vormen het plaatselijke decorum.
Joop had veel te vertellen omdat hij een paar jaar daarvoor met mijn vader in dezelfde regio op pad was geweest. De verhalen worden op een plek als deze per direct zowel magisch als heldhaftig. Dit gevoed door de ruige woestenij, rukwinden en plensbuien die onherroepelijk over je neerdalen.
Thee and scones with clotted cream
Gelukkig voor ons dat er op de mooiste uitkijkplekken verscholen theehuisjes te vinden zijn. En er zijn genoeg warme thee en scones met clotted cream genuttigd voor de rest van ons leven. Na Joop zijn vertrek zijn wij nog een paar dagen in deze extreme wildernis verbleven. Totdat de onvermijdelijke terugreis ons wenkte.
Het zou de laatste lange rit worden die onze werkpaard, de ford mondeo aan kon. De boot werd gehaald. We zijn nog juist terug thuis aangekomen toen hij ermee op hield. Engeland achter ons latend en vele ervaringen rijken. Want ondanks dat Engeland hartje zomer koud en vooral nat kan zijn. Het heeft een bijzonder plekje ons ons hart gekregen waardoor wij zeker nog een keer terug zullen gaan. Een rondreis door Engeland kan ik dan ook iedereen aanbevelen.
The End
