Wanneer je je horizon wilt verbreden is reizen door Peru een uitstekende optie. De hoeveelheid aan cultuurhistorie is ongelofelijk. In welk deel van Peru je ook terecht komt, overal zijn wel restanten van oude beschavingen te vinden. Gemummificeerde koningen, compleet verlaten heilige steden en de mysterieuze Nazca-lijnen. Ook de eeuwenoude sjamanistische cultuur leeft nog steeds voort. Je vindt het allemaal in onze serie over Peru.
Een busreis van 14 uur lag ons voor de boeg toen we vanuit Cusco naar Puerto Maldonado wilde afreizen. We hadden al een aantal busreizen achter de rug en op zich is dat in Peru goed te doen. Toch, het reizen met de bus is ondanks de mogelijkheid van een nachtbus met eerste klas ticket behoorlijk vermoeiend. Toen er geluiden tot ons kwamen dat er kans was om vast te komen zitten door modderstromen gingen we op zoek naar plan b.
Een binnenlandse vlucht hadden we nog niet gedaan in Peru. Behalve dan het aftandse vliegtuigje waar vanuit we de Nazca lijnen bekeken. Dat was nu niet een ervaring waardoor je snel weer een vliegtuig in zou stappen. Maar door de aanhoudende regen in de bergen bleef er weinig over van de onverharde wegen en bleek vliegen de enige reële optie.
Hoog water
We gingen in eerste instantie uit van een beetje meer regen dan normaal. Dit bleek anders te zijn toen we in Puerto Maldonado aankwamen. De plaatselijke bevolking van deze stad, omringt door jungle, was compleet van zijn à propos. De gebruikelijke ecotours de jungle in waren ofwel afgelast of werden met 50% korting aangeboden.
In eerste instantie hadden wij dit niet zo door en dachten we dat het vooral verkopers praatjes waren. Een beetje prijs onderhandelen hoort er in Peru nu eenmaal bij. Waar je ook komt, wat je ook doet, geen toerist betaald dezelfde prijs. Toch werd het steeds duidelijker dat er een unieke situatie aan de hand was. Het water was al sinds de jaren 60 niet meer zo hoog geweest.
Eco Jungle Tour
We kozen voor een eco tour van drie dagen. De groep was niet zo groot, wat dan wel weer fijn was. We waren net terug van Machu Picchu dus hordes toeristen hadden we wel even genoeg gezien. Met een groepje van acht mensen op avontuur in het oerwoud. Dat belooft wat!
En inderdaad hebben we een hoop meegemaakt in drie dagen tijd. Met een longboat stroomafwaarts de jungle in. Weg bewoonde wereld, weg internet, weg ziekenhuizen. En hallo alligators, vele insecten en natuurlijk harige, vuistgrote vogelspinnen. Want die waren er. En dan vooral die vogelspinnen. Nu ben ik niet bang van spinnen, ik hou er ook niet van. En Maya duidelijk ook niet.
Basecamp
We kwamen bij ons basecamp aan. Toen pas drong het tot ons door hoe ontzettend hoog het water stond. Om onze hut te bereiken moesten we tot onze knieën door het troebele modder water heen. Om vervolgens doodleuk te horen te krijgen dat we wel uit moesten kijken. Alligators gaan namelijk graag in ondiep water liggen. Kniehoogte vinden ze heerlijk.
Het was daar al vroeg pikkedonker. En we moesten voor het gemak ook even opletten voor spinnen, slangen en puma’s. Want ja, die zitten er nu eenmaal. Daar ga je dan na het avondeten. Met blubber in je broek van angst, zonder de mogelijkheid om te douchen. Maar wanneer je denkt dat je het zelf lastig hebt blijken er altijd mensen te zijn die het nog slechter hebben.
Tony of the jungle
Zijn naam was Antony. Tony voor intimi, wat je op dit soort reisjes al heel snel word. De rest van de groep was eigenlijk wat saai en hadden weinig behoefte aan gesprek. Maar niet Tony, die was al snel onze vriend. Want Tony was voor het eerst op safari en dat mocht iedereen weten ook. Ondanks dat de jungle bijzonder indrukwekkend is, was de amusementswaarde van de beste man ongeëvenaard.
Bang voor iedere natte scheet die voorbij vloog en geheel in safari tenue, leek deze Brit uit een slechte natuurdocumentaire te zijn gestapt. Met humor werd een goed deel van zijn angst gemaskeerd maar naargelang we langer in zijn aanwezigheid waren viel zijn masker steeds verder af. Wat dan weer niet minder grappig was. Een continue stroom aan filmpjes voor het thuisfront volgde. Drie dagen lang bij alles wat we deden. Als aandenken van zijn heldendaden.
De beste man bleek in een opwelling de reis geboekt te hebben om tot zichzelf te komen. Was nog niet eerder buiten Engeland geweest. En had nog nooit ook maar enige interesse voor de wilde natuur die we hier aantroffen getoont. Compleet overrompeld door alles wat hij meemaakte sloeg hij de ene na andere angstkreet uit. Wat voor ons dan weer plezier betekende.
Met als kers op de taart de onthulling op het einde van ons verblijf. Of we even mee kwamen naar zijn hut. Met de bekende Britse zelfspot op zijn grimas liet hij zijn bed zien. Tony sliep al twee nachten uit angst voor alles en iedereen in een tent, boven op zijn bed. Een gulle schaterlach volgde. I survived!
Vogelspinnen
Er was een druk programma en Maya had zich goed ingelezen. Er zou gekayakt worden en om natte kleren te voorkomen dacht Maya slim te zijn. In bikini zou dat het beste zijn. Ondanks dat men een beetje opkeek van deze keuze hield iedereen zijn mond. Toen ging het mis. De kayak bleek eigenlijk geen kayak te zijn. Eerder een uit de kluiten gewassen surfplank. Waar we met zijn drieën op moesten zitten.
Hij bleek ook helemaal niet te zijn om een mooi rondje te gaan genieten van de omgeving en de rivier. Nee, we gingen het bos in. Waar normaal gesproken een pad loopt, dreven we nu overheen. We gingen ziplinen.. Maya stond versteld, gaan we nou ziplinen? Daar ben ik niet op gekleed?!? Maar er was geen weg meer terug. In de slip door de boomtoppen heen. De uit de kluiten gewassen rode mieren keken zelfs met verbazing naar deze vertoning. Die volgevreten toeristen nemen ons met de dag minder serieus moeten ze gedacht hebben.
De boomtoppen hebben we overleefd en waren echt wel een unieke ervaring. Maar van de terugweg krijg ik zo nu en dan nog kippenvel. Er was door anderen een vogelspin gezien. En dat wilde ik ook wel. Niet wetende dat onze vijftienjarige gids hier wel erg enthousiast van werd. De spinnen hebben hun holen onder de grond. En door het hoog staand water werden ze gedwongen om eruit te kruipen en te wachten tot het weer terug zakt.
De toeristische route bracht ons naar een cluster van gigantische vogelspinnen. Overal om ons heen waren ze in ene en vlak langs onze voeten zaten er vier over elkaar heen. Geschrokken en verlamd van angst keken we ademloos om ons heen. Dit hadden we niet verwacht. Wat als ze op ons springen, ze zitten op maar 10 centimeter afstand!
Een verkeerde beweging van onze jonge stuurman deed ons bijna omvallen. De paniek was compleet want ook hier konden zomaar slangen en alligators zitten. De stilte van angst maakte plaats voor luidkeelse verhalen toen we weer aan vaste land kwamen. Maya, nog steeds in bikini wist niet hoe snel ze weer kleding aan moest trekken.
Village tour en klei etende papegaaien.
Niet alles was eng tijdens onze oerwoud beleving. Een rondleiding door een dorpje was leuk en leerzaam. De uitleg over hoe de volwassenen maar ook kinderen hier de dag door komen is bijzonder. Het lijkt op geen enkele manier op onze wijze van leven. En toch zijn de mensen daar net zo als hier. Nieuwsgierig, vriendelijk en vol van verhalen.
Dat laatste merkte we op toen er een stamoudste aan boord van onze boot uit kwam leggen hoe de mensen hun leven leiden. Met veel passie en een krachtige stem vertelde hij over het leven van vroeger. Met een trieste blik in de ogen hoorde we dat hun manier van leven word bedreigt door grote bedrijven. Maar gelukkig was er ook hoop. Er wordt bescherming geboden tegen de belangen van het grote geld. Dit door de erkenning van hun bestaands en eigendomsrecht.
Tot slot
Tot slot gingen we nog op bootsafari naar de klei etende papegaaien. Dit is een prachtig fenomeen. Twee keer per dag komen de groen blauwe papegaaien samen bijeen om het klei van de waterkant op te eten. Dit doen ze omdat ze gek zijn op een speciale bessensoort. De bessen zijn lekker maar ook een beetje giftig. Om vervolgens de giftige stoffen te neutraliseren eten ze de klei. En dat dag in dag uit. Een waar spektakel om vanuit het bootje bij zonsopkomst mee te maken.
Puerto Maldonado
We keren terug in Puerto Maldonado, waar we nog een nachtje slapen om vervolgens via Cusco terug naar Lima te vliegen. We hebben een unieke ervaring gehad, diep in het Amazonegebied. Door het wateroverlast is het programma behoorlijk aangepast. Ik vermoed dat we geluk hebben gehad. Het was rustiger, goedkoper en we hebben een situatie aangetroffen die de meeste toeristen hier nooit zullen gaan vinden. Of we ook nog iets gemist hebben weet ik niet. De reis zou in ieder geval wat gemakkelijker zijn geweest.
Peru
De serie van Peru is een uitgebreid verslag van onze reis daar in combinatie met verhalen over plaatselijke gebruiken en de oude cultuur. Zo kun je verder lezen over ons avontuur op het eiland Taquile, op lake Titicaca. Of je kunt lezen over mijn ayahuasca avonturen die ik beleefde, waarvan de aanzet tot de ervaring in deze reis verborgen lag.
