Ayahuasca ervaring deel 3 – De diepte in

Vadertje tijd

De tijd veranderd, de tijd verdwijnt. Maar niet helemaal. Zo nu en dan begrijp ik wat tijd ook alweer betekende in mijn leven. Ja, ik weet het zeker. Maar weet ik het wel zeker? Is de gedachte die volgt. Is de tijd nu een van die gekke aardse regels? Of zijn het slechts de natuurlijke cycli die wij duiden met de tijd?

Een rondje om de aarde, een nieuwe maan. De seizoenen en zelfs de lange termijn cycli waar onder andere de Maya’s het al over hadden. Van wel 25920 jaar om er maar eentje te noemen. Mijn hoofd explodeert bijna. Ik weet het even echt niet meer. Een overload aan informatie frustreert mijn hoofd. Wat een onzin. Wat een gelul. Waarom denk ik hier überhaupt aan?

Voelen vs denken

En dan, precies op de climax. Herinner ik mij helder, wat ik las in Lars zijn boeken. Laat het denken los en accepteer het gevoel en de situatie waar je in zit. Met wat moeite kruip ik mijn hoofd uit en schiet naar een nieuw stuk daar binnen in mijzelf. Een nieuw avontuur in een verre hoek van mijn bewustzijn. 

Nog meerdere keren zou ik deze dag in een gedachtenloop terecht komen. En iedere keer eindigde het in een stressvolle situatie. Maar ook iedere keer, kwam ik eruit door het loslaten van mijn gedachten. Dit proces moet een deurtje open gezet hebben. Want na verloop van tijd kwam het inzicht zo diep binnen, dat ik naar een heel nieuw level door kon stoten.

Een volgend level

Een volgend level bereiken is voor mensen die zijn opgegroeid met de computer een bekend begrip. Je ontvangt nieuwe mogelijkheden, tools om in het nieuwe, hogere level een volgende queeste te volbrengen. Je groeit uit je jasje en kunt wel een nieuwe uitdaging gebruiken. Of zoals in mijn geval ging ik door de avond heen stapjes omhoog door het opdoen van belangrijke inzichten.

Het waren het soort inzichten die mij klaar maakte om dieper in mijzelf te kunnen gaan. Een dieper level te bereiken. Het duurde even voordat ik dit patroon ten volle doorhad maar deze openbaring was bijna magisch. Elke keer via dezelfde sensatie. Als blikseminslag in mijn psyche. Alsof ik de turbo inzette met Mario Cart. Zonder mij zorgen te hoeven maken om uit de bocht te schieten.

Verbanden

Overal waar ik heen ging waren de verbanden te vinden. Duidelijk voelbaar en te controleren op waarheid. Als een mystieke kracht die na zoveel jaren eindelijk weer eens uit mijn innerlijk naar de oppervlakte kon komen. Ik kon mijn lol niet op en nam bij tijd en wijlen mijn omgeving goed in mij op.

Iedereen zat in zijn eigen stuk. En ik, ik mocht meegenieten. Zo voelde het althans want alles wat er omging in het leven van de ander was voor mij duidelijk te ontvangen. De sleutel tot de ziel gevonden en met respect heb ik iedereen bewonderd. Vooral Kaspar. Mijn vriend. Want wat kende ik hem al lang.

Zo ontzettend veel dat wij samen meegemaakt hebben. In dit leven en alle andere. Hij kent mij en ik ken hem. En eigenlijk is hij ook mij en ben ik hem. En wij zijn ons, zo voelde dat. Net nu ik dit alles gade sloeg werd Kaspar voor het eerst dat ik opmerkte weer een beetje wakker. We keken elkaar aan en ik legde mijn hand in de zijne. Een mooier moment dan dat had ik mij niet kunnen wensen.

Een tweede start

Omdat ik zo ontzettend van mijn omgeving wist te genieten. En we toch weer even liefdevol tot de orde geroepen werden om vooral met onszelf bezig te gaan. Kroop ik maar weer in mijzelf. Ik werd mij op dat moment erg bewust van de nare nasmaak die het 2e glaasje Ayahuasca en het braken dat daarop volgde bij mij achter had gelaten.

Uit het niks en zeer welkom kwam daar hulp bij. De jongen aan de andere kant naast mij was na 5 uur al uit zijn trip. Ongewoon vroeg en zo fit als een hoentje. En dat na een vastenperiode van 10 dagen waar hij zich strikt aan gehouden had. Voor mijn idee werd de trip wel iets rustiger maar nog lang niet op zijn einde.

Hij vroeg of ik een snoepje van hem wilde. Een fisherman friend. En ondanks dat later zou blijken dat deze fisherman inderdaad een vriend van mij was, leek het er meer op dat hij mij wilde kielhalen. Wat een ongelooflijke smaakexplosie was dit. Veel en veel te heftig voor iemand die al 2 weken nauwelijks at. Mijn hele systeem stond in de fik en voor ik het wist zat ik dieper in mijn trip dan ooit tevoren.

Oude wonden

Oude wonden werden aangeraakt. Ik raakte verder en verder van mijn dagbewustzijn af en kwam in een diepe staat van zijn. Van overleven. Nog niet eerder had ik in deze ceremonie werkelijk de donkere kanten van mijn psyche onder ogen hoeven komen. Maar angst en trauma kwamen in sneltreinvaart op mij af.

Waar ik eerder prima om kon gaan met spinnen en slangen die mij op vraten alsof ik een lekker hapje was. Daar kon ik nog van doorzien dat alles “gewoon” door zou gaan nadat ik dood was. Was dit nu anders. Ik kon mij niet meer verenigen met mijn innerlijk gevoel en wist geen uitweg meer te vinden.

Acceptatie

Toen ik na verloop van tijd toch weer wat bij zinnen kwam voelde ik dat het accepteren van mijn innerlijke rampspoed de enige manier was om verlichting te krijgen. Meer was het niet dat ik wenste. Verlichting van de plek in mijzelf waar mijn innerlijk kompas geen richting wilde duiden.

Laat dit nu net dat zetje zijn die mij net dat beetje hoop gaf op een goed einde, een uitweg, dat ik nodig had. Ik was in een felle strijd terecht gekomen met satanische demonen. Krachten die ik in het dagelijks leven ook mijn belangstelling verleende in die tijd. Door middel van het onderzoeken van Satanische geheime genootschappen en hun invloed op onze maatschappij. 

Geen feestje voor mij en ik had ze dan ook heel wat van mijn aandacht, energie en tijd gegeven de laatste jaren. Wat dan weer een zware druk voor mij betekende om als jongeman nog altijd vrolijk door het leven te gaan. Het probleem was het onderzoek zelf niet, zo voelde ik. Maar door de mate van aandacht die ik eraan had besteed, stonden andere ontwikkelingen in mijn leven stil. En dat moest nu over zijn.

Opnieuw was het de acceptatie die voor mij belangrijk bleek te zijn. Want overal en dus ook op onze aarde, in mijn realiteit, is het zoals het is. Dingen zijn zoals ze zijn. Dát is het! Opnieuw was daar een pak verlichting. Het is er, mijn onderzoek is af. De lage trillingen die ik onderzocht, die zijn er gewoon. Punt.

Heling

Toch was mijn trip nog niet klaar met mij. De wanhoop was nog niet voorbij. En mijn zicht was nog niet helder. Ik voelde nu voor het eerst die avond dat ik hulp kon gebruiken. Hulp van een van de begeleiders. Maar ondanks dat de hulp al onderweg was, was het zo gemakkelijk nog niet. De heling had nog niet plaatsgevonden. 

Een van de begeleiders had mijn worsteling gezien en kwam om hulp te bieden. De hulp die Bert kwam brengen zat in een, voor Ayahuasca, erg typische verpakking. Bert had horens op zijn hoofd en was duidelijk één van de demonen waar ik kort daarvoor nog zó door was belaagd. De angst schoot weer terug in mijn lijf en op het moment dat ik hem wilde weg sturen zag ik nog iets. Iets heel anders.

Niet alleen was daar die duivel die op mij af kwam om mij terug mijn hel in te trekken. Er was ook iets dat mij aantrok en mij rustig hield. Het gevoel dat het een kans verdiende groeide snel en was een sprong in het diepe waard. Voor ik er erg in had veranderde demon Bert van een duivelse demon in een vaderfiguur. Een vaderfiguur, wat had ik dat gemist!

Vaderfiguur

En zonder dat ik doorhad wat er nu eigenlijk gebeurde zat ik rechtop omhelst en blote basten tegen elkaar met Bert. Die ondertussen geen horens meer had. De geluk en vrede die over mij heen kwam op dit moment is met geen pen te beschrijven. Ik nam mij voor dit moment thuis te herhalen met mijn eigen vader. Om de intense ervaringen helemaal een goed plekje te geven en een tijdperk achter mij te laten.

Kers op de taart

De trip was nu klaar. Ondanks dat ik nog eventjes na dommelde en nagenoot van de wilde rit die ik gemaakt had, wist ik dat het over was. Met mijn laatste ervaring als spreekwoordelijke kers op de taart. De hele ruimte was ook alweer vol met leven en eigenlijk was ik de enige die nog tijd nodig had om terug op aarde te komen. En dat allemaal door die ene fisherman friend van mijn buurman.

Iedereen druk in bespreking en wel. Over wat ze hadden meegemaakt. Ook Kaspar was weer bij zinnen. Rustig aan begonnen we het een en ander uit te wisselen. Precies toen ik begon te beseffen dat mijn maag schreeuwde om wat te eten kwam daar de letterlijke kers op de taart net binnen.

Verse zelfgebakken speltbroodjes. Met heerlijke jonge kaas, tomaatjes en een blaadje basillicum. Bakken vol vers fruit die keer op keer weer langs kwamen. Na twee weken culinair afzien kwam ik nu in een soort hemel terecht. En we hadden het dubbel en dwars verdiend werd ons verteld. 

Nog even was ik beleeft en pakte ik een klein handje fruit per keer. Maar anderen hadden genoeg gehad en ik werd aangemoedigd om zoveel te pakken als ik wilde. Dit was voor mij het signaal om me compleet te laten gaan en mezelf met handen vol fruit te belonen voor de reis die ik was aangegaan. Uiteindelijk ben je toch altijd zelf degene die bepaalt of je zelf iets verdiend of niet.

Vertrek

Het liep inmiddels tegen de avond en Kaspar en ik zijn nog even naar buiten gelopen om de volle maan te aanschouwen. We deelden onze reis daar op het midden van de straat in stilte. En ik voelde dat dit nog lang niet het laatste was dat we samen mee gingen maken. Op naar ons bed om nog even goed tot rust te komen voordat we terug naar huis vertrekken zouden.

De hele ervaring is er een geweest waar ik nu 7 jaar later nog steeds vaak aan terug denk. Veranderingen in mijn leven heb ik doorgevoerd door de inzichten die ik hier heb opgedaan. Ik weet me op te trekken op momenten dat ik me niet goed voel door de diepe realisatie dat alles wel weer goed komt. Wat ik van moeder Ayahuasca zelf heb mogen voelen.

Kortom, een plek in mijn wereld der ervaringen waar ik uit kan putten wanneer ik mij daar maar op richt. En perspectief in kan vinden die mij met uitdagingen in deze huidige tijd kunnen bijstaan. Een plek die ik koester, vol liefde en wijsheid. Een plek in mijn hart. 

Vandaar ook dat ik “De Gewijde Reis” en hun team nog altijd zeer dankbaar ben voor het faciliteren van deze innerlijke reis. De Reis van de Pionier.

Pioniers punten

De ayahuasca ceremonie is het waard om pioniers punten aan uit te delen. Wil je weten wat pios ook alweer zijn. Lees het hier.

• Ontspanning 2 Pios Het kan als extreem stressvol ervaren worden. Toch is diepe ontspanning ook een onderdeel.
• Uitdagend 5 Pios Het wordt als extreem uitdagend gezien waarbij zelfs een ervaren persoon nog uitdaging vindt.
• Kosten 3 Pios Bij een weekend zoals deze ben je al gauw honderden euro’s kwijt. Maar het is het waard.
• bewustzijn verruimend 5 Pios Voor bewustzijns verruimende ervaringen staat Ayahuasca aan de top van vele lijstjes.
• Drempelwaarde 4 Pios De drempelwaarde is vrij hoog. Je moet het echt zelf willen. Er zijn ook medische contra indicaties.